انتخاب صحیح ابزارهای فشار عمدتاً شامل تعیین نوع، محدوده، برد، دقت و حساسیت ابزار، ابعاد خارجی و اینکه آیا انتقال از راه دور مورد نیاز است یا خیر و سایر عملکردها، مانند نمایش، ضبط، تنظیم و هشدار، می‌شود.
مبنای اصلی انتخاب ابزارهای فشار:
۱. الزامات اندازه‌گیری در فرآیند تولید، شامل محدوده و دقت. در مورد آزمایش استاتیک (یا تغییر آهسته)، حداکثر مقدار فشار اندازه‌گیری شده باید دو سوم مقدار مقیاس کامل فشارسنج باشد؛ در مورد فشار ضربانی (نوسان‌دار)، حداکثر مقدار فشار اندازه‌گیری شده باید نصف مقدار مقیاس کامل فشارسنج انتخاب شود.
سطوح دقت ابزارهای تشخیص فشار رایج عبارتند از 0.05، 0.1، 0.25، 0.4، 1.0، 1.5 و 2.5 که باید با توجه به الزامات دقت و دیدگاه فرآیند تولید انتخاب شوند. حداکثر خطای مجاز ابزار، حاصلضرب محدوده فشارسنج در درصد درجه دقت است. اگر مقدار خطا از دقت مورد نیاز فرآیند بیشتر شود، فشارسنج با دقت بالاتر نیاز به تعویض دارد.
۲. خواص محیط اندازه‌گیری شده، مانند حالت (گاز، مایع)، دما، ویسکوزیته، خورندگی، درجه آلودگی، قابلیت اشتعال و انفجار و غیره. مانند اکسیژن‌سنج، استیلن‌سنج، با علامت «بدون روغن»، فشارسنج مقاوم در برابر خوردگی برای محیط‌های خاص، فشارسنج دمای بالا، فشارسنج دیافراگمی و غیره.
۳. شرایط محیطی در محل، مانند دمای محیط، خوردگی، ارتعاش، رطوبت و غیره. مانند فشارسنج‌های ضد ضربه برای شرایط محیطی ارتعاشی.
۴. مناسب برای مشاهده کارکنان. ابزارهایی با قطرهای مختلف (ابعاد بیرونی) را با توجه به محل قرارگیری ابزار تشخیص و شرایط روشنایی انتخاب کنید.
زمان ارسال: ۲۳ مارس ۲۰۲۲